„Kolej podziemna, Czarna krew Ameryki” Colsona Whiteheda, to powieść głęboko metaforyczna ale także dosłowna…

Zdobyła m.in. Nagrodę Pulitzera 2017 i wyróżnienie National Book Award 2016.

Książka przenosi nas na plantację w stanie Georgia w Ameryce, gdzie poznajemy życie niewolników, w tym głównej bohaterki Cory.

Mogłabym przytoczyć tutaj szczegółowo fabułę, jednak myślę, że tę powieść po prostu trzeba przeczytać. Po pierwsze niesie refleksję na temat tego, jak możliwym było (i nadal bywa), aby człowiek, czując się tylko lepszym, a lepszym nie będąc, mógł traktować tego drugiego z tak ogromną brutalnością i nienawiścią? Po drugie, ile cierpienia dostarczył mu jego „właściciel”!? Jakże nam bliska, również na gruncie europejskim tematyka, choćby nawiązując do Holokaustu, ale także do współczesności…

Codzienny trud, ciężka praca, poniżanie i przedmiotowe traktowanie człowieka, to rzeczywistość ludzi, którzy jako własność „białego” nie mieli prawa do normalnego życia, nie wspominając już o jakichkolwiek  marzeniach…

A jednak w niektórych tli się jeszcze nadzieja, którą brutalnie pragnie kontrolować „właściciel”. O swoje życie walczy właśnie Cora, młoda kobieta, której tułaczka za wolnością i ucieczka przed przeznaczeniem, do końca trzyma w napięciu… Losy dziewczyny są przedstawione tak wyraziści, iż pod skórą czujemy jej ból, zarówno ten fizyczny, jak i  również psychiczny. Ukrywamy się z nią na poddaszu, zakładamy na ręce okowy, czujemy jej lęk, bunt, a zwłaszcza nadzieję. Jedziemy podziemnymi korytarzami ku niewiadomej…

Losy młodej dziewczyny z „gwiaździstym śladem na skroni”, to losy człowieka, którego odarto z godności i odmówiono mu poczucia człowieczeństwa z powodu koloru skóry.

„Kolej podziemna” jest książką zapadającą głęboko w świadomości człowieka, wystarczy po nią sięgnąć a zapamięta się ją na bardzo długo.

Polecam!